Tabi tüm bu uyarlamalar bilim insaları için bir çok zorluğuda beraberinde getirdi. Özellikle araç içinde bir havanın sürekli hazırda tutulması, tutulan bu hava ile kaza anında yastığın hızlı bir şekilde şişirilmesi ve şişen yastığın patlayarak sürücü veya yolculara zarar vermemesi gibi temel nedenler üzerinde yüzlerce araştırmanın yapılmasına neden oldu.

Hava yastığı ekipmanı 3 bölümden oluşmaktadır. İlk olarak sürücü veya yolcuların önlerinde bulunan konsolo plastik iplerden yapılmış hava yastığı yerleştirilmiştir. Arabanın ön tarafında yastığın ne zaman şişeceğini belirten bir adet sensör bulunmaktadır. Bu sensör uygun bir mekanizma ile programlanmıştır. Bu programlanmaya göre araç duvara 15-25 kilometre hızla çarpacak düzeye geldiğinde uyarı hareketine geçmektedir.

Son aşamada ise hava yastığı gelen uyarıya göre şişer. Bu şişme herhangi bir hava hareketi ile yapılmaz. Hava yastığı içinde bulunan sodyum azide kimyasal bir tepkimeye girerek hacim kazanır. Kazandığı bu hacim sonrasında 130 gramından 67 litre nitrojen açığa çıkarabilir. Fakat insan yüzüyle temasında oldukça zararlı olan bu gaza bilim insaları potasyum nitrat ekleyerek yine aynı işlevi yapmasını fakat daha güvenli olmasını sağlamışlardır.