Nagoya Üniversitesi’nden Şogo Masaki ve Tokyo Üniversitesi Evren Fizik ve Matematik Enstitüsü’ndeki meslektaşları, bilgisayar simülasyonları kullanarak 24 milyon galaksi üzerinde inceleme yaptı.

Japon bilim insanları, galaksilerden uzaya yayılan ışığın, Dünya’ya doğru ilerlerken karanlık madde nedeniyle nasıl büküldüğünü inceledi. Böylece, ışınların bükülmesini sağlayan karanlık maddenin nerede olduğunu tespit edildi.

The Astrophysical Journal dergisinde yayımlanan araştırmaya göre, karanlık maddenin, incelenen her bir galaksiden genişleyerek galaksilerarası uzaya yayıldığı anlaşıldı.

GALAKSİLERARASI UZAY TANIMI YANLIŞ
Yapılan araştırma, “galaksilerarası uzay” tanımının yanlış bir tanımlama olduğunu öne sürdü. Bunun nedeni, galaksilerin sınırları çok iyi belirlenmiş, aralarında milyarlarca ışık yılı mesafe bulunan bölgelerden oluşmadığının anlaşılması oldu. Tersine, galaksilerin, merkezinde görülebilen madde kümesi bulundurduğu ve karanlık maddenin de bu madde kümesini sardığı anlaşıldı. Ayrıca, karanlık maddenin bulunduğu galaksinin dışına çıkarak, neredeyse komşu galaksilere kadar uzandığı ifade  edildi.

Japon araştırmacılar, karanlık maddenin, incelenen her galaksinin merkezinden itibaren 100 milyon ışık yılı mesafeye nasıl dağıldığını inceledi. Sonuçta, dağılımın oldukça düzenli, hatta “iyi organize edilmiş” olduğu görüldü.

SIRRI HALA ÇÖZÜLEMEDİ
Işıkla etkileşime girmeyen karanlık madde, bu nedenle astronotlar ve teleskoplar tarafından görülemiyor. Karanlık madde, sadece görülebilen madde üzerine uyguladığı yerçekimsel güç sayesinde dolaylı yoldan tespit edilebiliyor.

Bilim insanları, yerçekimsel etkileşime dayanarak karanlık maddenin evrendeki kütle-enerjinin yüzde 22’sini oluşturduğu sonucuna varmıştı. Tespit edilebilen madde ise evrenin sadece yüzde 4,5’ini kapsıyor.

Dünyanın dört bir yanında karanlık madde üzerinde çok sayıda araştırma yürütülüyor. Bilim insanları, görülemeyen ve elle tutulamayan maddenin WIMP, yani “zayıfça etkileşen dev parçacıklar” içerdiğini düşünüyor. Bu parçacıklar protonlardan katlarca daha ağır olduğu gibi sadece yerçekimi aracılığıyla zayıf nükleer güçle etkileşime giriyor.